معایب خواباندن خودرو چیست ؟
معایب خواباندن خودروها ،تنظیم ارتفاع خودرو ،افزایش ارتفاع خودرو ،ارتفاع ماشین پراید ،ارتفاع استاندارد ماشین ،کاهش ارتفاع سمند ،ارتفاع زدن ۲۰۶ ،ارتفاع زدن پراید ،تنظیم ارتفاع سمند
این کار به چند دلیل عمده از نظر فنی و کارشناسی نادرست است و بهتر است تا با استفاده از روشهای علمی و فنی استاندارد صورت بگیرد
اول از همه اینکه خودروهای خوابیده و اصطلاحا کفخوابها، تا حدودی به خاطر ارضای حس اسپرتبازی جوانان به این شکل درمیآیند. از طرفی برخی خودروهای ساخت داخل نیز به صورت کارخانهای و فابریک دارای ارتفاع زیادی از سطح زمین هستند که با اصول طراحی و سواری آنها همراستا نیست. این کار معمولا توسط سازندگان داخلی صورت میگیرد و در صورتی که یک خودرو ساخت داخل را با نمونهای خارجی از همان خودرو مقایسه کنیم، میتوانیم به این افزایش ارتفاع پی ببریم. اما این کار بیشتر به خاطر وضعیت نامناسب آسفالت جادهها و خیابانها انجام میشود تا هم امکان برخورد کف و لبه سپرها با دستاندازها و سرعتگیرها بسیار کمتر شود و هم به واسطه افزایش ارتفاع خودرو، نرمی بیشتری در این چالهها و خرابیها داشته باشد و سرنشینان را کمتر آزار دهد.
اما همین ارتفاع زیادتر باعث میشود تا هم نمای ظاهری خودرو خراب شود و هم هندلینگ آن به واسطه افزایش ارتفاع و بالا رفتن نقطه ثقل خودرو و از طرفی بازی بیشتر فنرها، کاهش یابد و در نهایت باعث افزایش میزان کمی در مصرف سوخت خودرو نیز شود.
پدیدهای که امروزه در جامعه ما بسیار شایعه شده و درصد زیادی از جوانان به نوعی به دنبال آن هستند، پدیده کاهش ارتفاع خودروهای سواری و افزایش ارتفاع خودروهای شاسیبلند است. افزایش ارتفاع خودروهای شاسیبلند بهمراتب خطرات و آسیبهای بسیار کمتری در پی دارد؛ چرا که این کار در راستای افزایش کاربریها و تواناییهای حرکتی این خودروهاست اما کاهش ارتفاع خودروهای سواری که امروزه به ارتفاعبازی یا ارتبازی شهره است، میتواند نتایج ناپسندی داشته باشد که اکثر مواقع بعد از مدتی، مالک خودرو متوجه آنها میشود و جالبتر اینکه معمولا بعد از چند وقت، دوباره ارتفاع استاندارد خودرو به کار گرفته میشود. قضیه وقتی بدتر میشود که این کار از نظر قانونی نیز منع شده است و در شهرهای بزرگ با این پدیده و اینگونه خودروها برخورد میشود و با راهیکردن آنها به پارکینگها، هم موجب پرداخت هزینه و جریمه میشویم و هم برای خروج از پارکینگ، رسیدن به استانداردهای کارخانه سازنده شرط است.
سایز و اندازه تایرها، کاهش یا افزایش ارتفاع خودرو و … به صورت علمی توسط مهندسان طراح سیستمهای تعلیق محاسبه و اندازهگیری میشود و معمولا به خاطر شرایطی مثل افزایش وزن خودرو، حرکت در شرایط جوی یا سرعتهای مختلف، افزایش یا کاهش ارتفاع خودرو و … مقداری ضریب اطمینان برای آن در نظر میگیرند.
اما کاهش بیش از اندازه ارتفاع خودرو، آن هم با روشهای غیراصولی چه جایگاهی در این بین دارد؟! اول از همه باید قبول کنیم که خودروهای اسپرت و سوپراسپرت گرانقیمت، به خودی خود دارای یک ارتفاع استاندارد مناسب بوده و معمولا در نمونههای گرانقیمتتر، دارای تنظیم ارتفاع برای عبور از دستاندازها و سرعتگیرها هستند.
ارتفاعبازی بیشتر در رده خودروهای ارزانتر شهری صورت میگیرد و چون اگر قرار باشد این کار به صورت علمی و فنی صورت بگیرد، هزینهبری بالایی دارد، به شکلهای غیراستاندارد اتفاق میافتد و معمولا راحتترین راه یعنی بریدن فنرهای لول خودرو یا گرم کردن آن در این بین انتخاب میشود. طبق قانون فنر، میزان نیرویی که در فنر ذخیره میشود بسته به نوع جنس فنر و ضخامت آن و اندازهای دارد که فنر میتواند بازی کند. پس بریدن فنر و کوتاه شدن آن موجب میشود تا میزان نیرویی که میتواند توسط فنر دفع شود، کاهش پیدا کند. ضمن اینکه گرم کردن فنر نیز باعث میشود تا لایههای آن به هم نزدیک شده و در ضربههای شدید با برخورد به هم کارایی فنر گرفته شود. همچنین این کار موجب میشود تا فنر شبیه یک جسم صلب عمل کند و توانایی بالایی در جذب ضربه نداشته باشد.
تمام این اتفاقات موجب میشود تا ضربههای ارسالی از سمت مسیر به جای اینکه توسط فنرها و کمک فنرها جذب شود، مستقیما به بدنه و اجزای سیستم تعلیق وارد شود که به صدا افتادن اتاق پس از مدتی، خشک شدن ماشین، خرجهای اضافی برای تعمیر جلوبندی و فنرها و همچنین کاهش لذت سواری از نتایج مستقیم آن خواهد بود.
اما راهی که معمولا ضرر کمتری دارد و کمی حرفهایتر است، استفاده از فنرها و کمک فنرهای اسپرت یا تنظیمشونده است که باز هم با توجه به فراوان بودن انواع مارکهای غیراستاندارد، باز هم مشکلات خاص خود را دارد. این کار وقتی نتیجه مثبت کمتری به همراه دارد که برخی مواقع فقط فنرها عوض میشوند و از تغییر در کمک فنرها خبری نیست.
کاهش ارتفاع خودرو را میتوان از یک جنبه دیگر نیز مورد بررسی قرار داد و آن هم وضعیت لاستیک و رینگ خودرو است. همان طور که گفتیم چون این کار معمولا روی خودروهای ارزانقیمت شهری صورت میگیرد، همراه این کاهش ارتفاع، برای رسیدن به زیبایی بیشتر از رینگ و تایرهای پهن و اسپرت نیز استفاده میشود که متاسفانه میتوان گفت نمونههایی که به کار گرفته میشوند، عموما از انواع چینی و بیکیفیت هستند. با تغییر در اندازه رینگ و تایر، دیواره یا اصطلاحا فاق تایرها کوتاه میشود و این باز هم به معنی افزایش میزان ضربات وارده از سوی مسیر به رینگ چرخ و سیستم زیربندی خودرو است. این ضربات میتوانند در درازمدت یا در اثر یک ضربه ناگهانی باعث شکسته شدن بلبرینگ چرخ و انحراف خودرو و یا شکسته شدن رینگ چرخ شود که خطرات جانی و مالی بسیاری به همراه خواهد داشت. همچنین این کاهش ارتفاع غیراصولی معمولا به میزانی است که حتی تایر درون گلگیرها فرو میرود و در عبور از دستاندازها باعث برخورد تایر به گلگیر و آسیب دیدن لاستیک میشود. همچنین چون کاهش ارتفاع موجب نزدیک شدن گلگیر و تایر میشود، بازی و میدان گردش تایر کم شده و در صورت ترمز گیریهای شدید، حتی ممکن است بالای تایر به گلگیر برخورد کرده و قفل شود. ضمن اینکه برخورد تایر با بغل شاسی در هنگام چرخش نیز اصلا پدیده دور از ذهنی نخواهد بود.
اما راه اصولی این کار چیست؟ همان طور که گفتیم راه اصولی و علمی این کار استفاده از کمک فنرها و فنرهای استاندارد و تنظیمشونده و همچنین تغییر در برخی اجزای سیستم تعلیق است. با این کار هم میتوان کاهش ارتفاع را در کنار افزایش هندلینگ تجربه کرد و هم از خطرات ناشی از اعمال غیراستاندارد دور شد. حتی میتوان با استفاده از انواع تنظیمشونده و هیدروپنوماتیک کمک فنرها، به ارتفاع دلخواهی از خودرو رسید. اما مهمترین مشکل در این بین قیمت زیاد این وسایل و تغییرات است.
در آخر به این نتیجه میرسیم که بهتر است تا کاهش ارتفاع در خودروها به صورت علمی و فنی صورت بگیرد و در صورت انجام این کار با هزینههای کمتر، حداقل زیادهروی نکنیم و با رسیدن به یک تعادل، هم خطرات و آسیبها و هزینههای کمتری را متوجه خود کنیم و هم در کنار افزایش مانورپذیری خودرو، زیبایی آن را نیز بیشتر کنیم.
ممنونم ار مقاله کاملتون