به نقل از ایران جیب،  علاقه وافر به استفاده از خودروی شخصی در ایران، واقعیت چندان پنهانی نیست، چه آنکه در ابرشهری همچون تهران، با نگاهی به تعداد فراوان خودروهای تک‌سرنشین که بر پهنه خیابان‌های غرق در ترافیک لاک‌پشت‌وار تردد می‌کنند، این مهم بی‌هیچ چون‌و‌چرایی به اثبات می‌رسد و حال که در ذهن شهروندان این مرزوبوم به‌کارگیری خودروی شخصی بر استفاده از خودروهای عمومی و سرویس حمل‌و‌نقل شهری چربش و برتری دارد، شاید بد نباشد در مقام مشورت به آنهایی که قصد پیوستن به جمع شخصی سواران را دارند، بهترین گزینه‌های موجود در بازار را که البته با تراکم اسکناس در جیبشان نیز چندان بی‌تناسب نباشد، به معرفی بنشینیم. امروز و در این مقال به مقایسه دو خودروی پژو ۲۰۶ صندوق‌دار و رنو ال ۹۰ یا همان تندر می‌پردازیم.
در همین ابتدای امر شاید بد نباشد بدانید پژو ۲۰۶ صندوق‌دار و تندر۹۰، در ابتدای ورود به بازار چندان مورد استقبال قرار نگرفتند ولی با مرور زمان به دلیل کیفیت فنی خوب و قابل قبول، درحال‌حاضر جزء پرفروش‌ترین خودروهای این رنج به حساب می‌آیند.

پژو ۲۰۶ صندوق‌دار: ۳۷ میلیون تومان

۲۰۶ در بدو ورود به بازار ایران به صورت هاچ‌بک عرضه شد و دیدن ظاهر این خودرو با یک صندوق، کمی غیرعادی به نظر می‌رسید. به‌همین‌دلیل طبیعی بود در اوایل ورود به بازار، چهره این خودرو نتواند در دل مردم جا پیدا کند.

مهم‌ترین چالشی که این خودرو در طراحی ظاهری با آن روبه‌روست، مربوط به نمای جانبی آن است. صندوق بار اضافه‌شده به آن و تغییرندادن ابعاد در عقب موجب شده این خودرو در طراحی جانبی چندان هماهنگ و دلچسب نباشد اما نمای جلوی این خودرو هرچند کمی قدیمی شده اما هنوز دارای طرحی قابل قبول، زیبا و دلچسب است، ضمن اینکه این خودرو نسبت به تندر۹۰ از فرم آیرودینامیک‌ و اسپورت‌تری برخوردار است. داشبورد ۲۰۶ نسبت به سایر خودروهای این رنج قیمت از طراحی خوب و زیبایی برخوردار است و هماهنگی پوشش روی در‌ها با روکش صندلی‌ها، طرحی زیبا و دلنشین به‌وجود آورده است. ارگونومی در این خودرو به‌خوبی رعایت شده و صندلی‌ها اگرچه زیاد راحت نیستند اما در برابر تندر۹۰ از طراحی مطلوب‌تری برخوردار است.

تندر ۹۰: ۳۹ میلیون تومان

تندر۹۰ به دلیل طراحی ظاهری مکعب‌شکلی که دارد، چندان خودروی دلچسبی نیست. بلندبودن سقف برای یک خودروی سدان موجب شده با اتومبیلی ناهماهنگ مواجه باشیم. طراحی عقب این خودرو به دلیل بلندبودن صندوق و استفاده از چراغ مستطیل‌شکل به صورت افقی نمای جالبی به‌وجود نیاورده اما طراحی جلوی آن به مراتب بهتر از نمای عقب آن است. داخل کابین تندر۹۰ نیز طراحی‌ها چندان دلچسب نیست، همان‌طور که کیفیت مواد به‌کاررفته روی پوشش در‌ها مطلوب به نظر نمی‌رسد و طراحی دریچه‌های هوا و پوشش روی در‌ها بسیار ابتدایی است و صندلی‌ها نیز از طراحی مطلوبی برخوردار نیستند و حالتی نیمکت‌وار دارند اما فضای کابین بسیار خوب و پذیرفتنی است و بلندبودن سقف منهای ظاهر نامطلوب، در این بخش نکات مثبتی نیز به‌وجود آورده است. در قسمت عقب، فضای پا و ارتفاع سقف بسیار خوب است، به‌گونه‌ای که سه نفر به‌راحتی می‌توانند در فضای عقب این اتومبیل بنشینند و راحت باشند.

قابلیت‌های مشابه

هر دوی این خودروها از تجهیزات رفاهی و ایمنی قابل قبولی در رنج قیمتشان برخوردار هستند که ازجمله آنها می‌توان به: شیشه‌های برقی در هر چهار در، آینه‌های برقی به‌همراه گرم‌کن، کامپیوتر سفری، تنظیم ارتفاع چراغ‌های جلو از داخل، مه‌شکن جلو و عقب، تنظیم ارتفاع و گودی کمر صندلی راننده، قفل مرکزی همراه با ریموت کنترل و سیستم ضدسرقت ایموبلایزر، فرمان هیدرولیک، دو کیسه هوا، سیستم صوتی با چهار بلندگو، سیستم ترمز ضدقفل ABS به‌همراه EBD اشاره کرد. هر دو خودرو دارای موتور ۱۶۰۰ سی‌سی هستند و با توجه به توان تولیدی نزدیک به هم (برای ۲۰۶، ۱۱۰ اسب‌بخار و برای تندر۹۰، ۱۰۵ اسب‌بخار) طبق اعلام کمپانی‌های سازنده ۲۰۶ صندوق‌دار در ۱۱,۴ ثانیه به‌ سرعت صد کیلومتر بر ساعت رسیده و تندر۹۰ در ۱۰,۲ ثانیه سرعت خود را به صد کیلومتر بر ساعت می‌رساند.

نتیجه: در نهایت این دو خودرو دارای نقاط ضعف و قوت‌های خاص خود هستند و اگر بخواهیم جمع‌بندی کنیم، باید بگوییم تندر۹۰ به دلیل فضای عالی در این رنج قیمت می‌تواند بهترین انتخاب برای خانواده‌های پرجمعیت باشد و برای خانواده‌ای‌ با جمعیت کمتر یا برای جوان‌ترها ۲۰۶ می‌تواند انتخاب بهتری به‌شمار برود.