هاچ‌بک‌ها چه در کشورمان و چه در سطح جهانی خودروهای بسیار محبوبی هستند چراکه با ابعاد کوچک و مصرف سوخت پایین گزینه‌های ایده آلی برای شهرهای شلوغ و پرترافیک بشمار می‌روند. در ایران سالیان سال پراید هاچ‌بک (و بعداً ۱۱۱) و پژو ۲۰۶ پرفروش‌ترین هاچ‌بک‌های بازار بودند و این بخش بازار از عدم تنوعی جدی رنج می‌ُبرد؛ اما طی چند سال گذشته خودروهای جدیدی به بازار عرضه شده و تنوعی نسبی به بخش هاچ‌بک‌ها بخشیده‌اند. دو نمونه از جدیدترین هاچ‌بک‌های عرضه شده به بازار ایران، رنو ساندرو و پژو ۲۰۷ جدید هستند که با استقبال بالایی هم روبرو شده‌اند. البته مفهوم کلمهٔ جدید در بازار خودروی ایران با دیگر کشورها متفاوت است چراکه ما خودروهایی را جدید می‌نامیم که سال‌ها پیش از چرخهٔ تولید جهانی کنار رفته‌اند. به‌هرحال در ادامه مقایسه‌ای خواهیم داشت میان این دو هاچ‌بک جدید و پرطرفدار بازار خودروی کشور.

معرفی

پژویی که ما در ایران با نام ۲۰۷ می‌شناسیم در اصل نسخهٔ فیس‌لیفت شدهٔ همان ۲۰۶ است که در سال ۲۰۰۹ توسط پژو با نام ۲۰۶ پلاس به بازار عرضه شد. پژو در این فیس‌لیفت سعی کرده داخل و خارج ۲۰۶ را تا حدودی به ۲۰۷ اصلی شبیه کند. سپس ایران‌خودرو در سال ۱۳۸۹ تصمیم گرفت ۲۰۶ پلاس را با نام ۲۰۷ در ایران عرضه کند؛ بنابراین تولید این خودرو در دو نسخهٔ دستی و اتوماتیک در ایران آغاز شد اما در سال ۱۳۹۱ به دلیل تحریم‌ها و عدم تأمین قطعات، تولید ۲۰۷ در ایران متوقف شد؛ اما چندی پیش با برقراری دوبارهٔ رابطهٔ ایران‌خودرو با پژو، تولید این خودرو با تغییراتی در داخل و خارج مجدداً آغاز شد.

رنو ساندرو در اصل نسخهٔ هاچ‌بک لوگان یا همان L90 محسوب می‌شود که در بسیاری بخش‌ها با آن اشتراک دارد. تولید این خودرو در سال ۲۰۰۷ آغاز شد و تحت دو برند رنو و داچیا در کشورهای مختلف عرضه گردید. سپس در سال ۲۰۱۲ تولید نسل اول ساندرو خاتمه یافته و نسل دوم با ظاهری جدید که البته کاملاً مشابه لوگان شده بود به بازار عرضه شد؛ اما در سوی دیگر پارس‌خودرو به‌تازگی سراغ نسل اول ساندرو رفته و تولید آن‌را در دو نسخهٔ دستی و اتوماتیک آغاز کرده است آن‌هم درحالی‌که به‌تازگی نسخهٔ فیس‌لیفت شدهٔ نسل دوم آن توسط رنو و داچیا به بازارهای جهانی عرضه شده است.

طراحی خارجی

همان‌طور که گفته شد، پژو ۲۰۷ یا همان ۲۰۶ پلاس در اصل نسخهٔ فیس‌لیفت شدهٔ ۲۰۶ است که تلاش شده به ۲۰۷ اصلی شبیه شود. به همین دلیل در قسمت جلو تغییرات کاملی صورت گرفته و با چراغ‌های کشیده و جلوپنجرهٔ جدید، ۲۰۶ پلاس تا حد زیادی به ۲۰۷ شبیه شده است؛ اما در قسمت عقب حجم تغییرات بسیار کمتر بوده و فقط به تغییر گرافیک داخلی چراغ‌ها و تغییر سپر بسنده شده است. البته در ۲۰۷ جدید تولید ایران، گرافیک داخلی چراغ‌های عقب بازهم تغییر کرده و زیباتر شده است. همچنین به چراغ‌های جلو نیز دی‌لایت اضافه شده است.

در سوی دیگر ساندرو قرار دارد که هرچند متعلق به نسل قبلی بوده و رنگ و بوی کهنگی گرفته است اما همچنان از طراحی هماهنگ و نسبتاً زیبایی برخوردار است که چندین پله از برادرش L90 بالاتر قرار می‌گیرد؛ بنابراین در بخش طراحی بیرونی هرچند شاید بتوان کمی ۲۰۷ جدید را زیباتر دانست اما ساندرو هم حرف‌هایی برای گفتن دارد. به همین دلیل برتر طراحی هریک از این دو هاچ‌بک بیشتر بحثی سلیقه‌ای است و نمی‌توان یکی را کاملاً بر دیگری برتر دانست.

طراحی داخلی

شاید پژو ۲۰۷ در طراحی خارجی برتری جزئی‌ای بر رنو ساندرو داشته باشد اما در بخش داخلی کاملاً برتر میدان است چراکه داشبورد ۲۰۷ زیباتر، بروزتر و باکیفیت‌تر از ساندرو است. داشبورد ۲۰۷ در قسمت بالایی نسبت به ۲۰۶ تغییر کرده و فرم بروزتری پیدا کرده است درحالی‌که در نمونه‌های جدید، یک نمایشگر لمسی به قسمت بالایی داشبورد اضافه شده و غربیلک فرمان هم به دکمه‌های کنترلی مجهز شده است. ولی داشبورد ساندرو تا حد زیادی به داشبورد L90 شباهت داشته و فرمی بسیار ساده و خسته‌کننده دارد. همچنین در این خودرو از نمایشگر لمسی و دکمه‌های روی فرمان هم خبری نیست و به همین دلیل ساندرو در بخش طراحی داخلی کاملاً مغلوب ۲۰۷ می‌شود.

تجهیزات

در بخش تجهیزات و آپشن‌ها نیز ۲۰۷ بازهم برتر میدان است زیرا این خودرو از تجهیزات نسبتاً کاملی همچون سیستم تهویه اتوماتیک، ترمزهای دیسکی در هر چهارچرخ، نمایشگر لمسی ۷ اینچی با سیستم مولتی‌مدیا و رهیاب، چهار بلندگو با تیوتر، سنسور و دوربین دید عقب، آینه‌های جانبی برقی، پنجره‌های برقی و کروز کنترل برخوردار است که تعدادی از آن‌ها در ساندرو یافت نمی‌شود. البته ساندرو هم با کامپیوتر سفری، سیستم صوتی با چهار بلندگو و کنترل زیر فرمان، آینه‌های جانبی برقی با گرم‌کن و پنجره‌های برقی تجهیزات نسبتاً قابل قبولی دارد اما فقدان نمایشگر لمسی، کروز کنترل و تهویه اتوماتیک آن‌را در پس ۲۰۷ قرار می‌دهد.

پیشرانه

پژو ۲۰۷ همچنان از همان پیشرانهٔ آشنای TU5 استفاده می‌کند که طبق اعلام ایران‌خودرو ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۲ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. البته طی سال‌های گذشته به دلیل تحریم‌ها، در پژو ۲۰۶ از گیربکس پژو ۴۰۵ استفاده شد که هماهنگی مناسبی با پیشرانه نداشته و مشکلات فراوانی داشت؛ بنابراین احتمالاً در ۲۰۷ هم از همین گیربکس استفاده شده است که البته طی چند وقت اخیر ایران‌خودرو تلاش‌هایی را جهت بهبود کیفیت آن انجام داده است. بااین‌حال هنوز نمی‌توان از کیفیت مناسب و عدم وجود ایراد در قوای محرکهٔ پژو ۲۰۷ حدید اطمینان حاصل کرد.

در سوی دیگر رنو ساندرو قرار دارد که از همان موتور و گیربکس L90 استفاده می‌کند که به کیفیت بالا، استهلاک پایین و کم‌خرجی معروف‌ است. پارس‌خودرو این ماشین را با دو گیربکس دستی و اتوماتیک عرضه می‌کند درحالی‌که ۲۰۷ در نسخه‌های جدید فعلاً فقط با گیربکس دستی عرضه شده و هنوز خبری از گیربکس اتوماتیک برای آن نیست. ساندرو هم دقیقاً مانند رقیبش ۱۰۵ اسب بخار قدرت دارد اما گشتاور موتور ۱.۶ لیتری آن ۱۴۰ نیوتن متر است. بااین‌حال ساندرو علیرغم وزن بیشتر و گشتاور کمتر به دلیل هماهنگی عالی موتور و گیربکس، در نمونهٔ دستی شتاب صفرتاصد سریع‌تری معادل ۱۰.۵ ثانیه دارد که حدود یک ثانیه کمتر از ۲۰۷ است. مصرف سوخت هر دو خودرو نیز مشابه یکدیگر و در سیکل ترکیبی حدود ۶.۷ لیتر در هر صد کیلومتر است؛ بنابراین در بخش قوای محرکه برتری با ساندرو است.

قیمت

هردوی این هاچ‌بک‌ها از خودروهای پرطرفدار بازار هستند و به همین دلیل اختلاف قیمت بازار و کارخانهٔ آن‌ها زیادی است تا جایی که حتی در اوایل عرضهٔ ۲۰۷ جدید به بازار این اختلاف قیمت به ۱۰ میلیون تومان هم رسید اما هم‌اکنون کاهش پیدا کرده است. قیمت رسمی پژو ۲۰۷ در حال حاضر ۴۱,۹۰۰,۰۰۰ تومان است درحالی‌که در بازار با قیمت حدود ۴۵ میلیون تومان خریدوفروش می‌شود. همین وضعیت در مورد ساندرو هم تقریباً وجود دارد به‌گونه‌ای که هم‌اکنون این خودرو در نمونهٔ دستی که مدل موردنظر ما است، رسماً از سوی پارس‌خودرو با قیمت ۴۳ میلیون تومان عرضه می‌شود درحالی‌که در بازار حدود ۴۷ میلیون تومان قیمت دارد؛ بنابراین قیمت کارخانه‌ای این دو خودرو بسیار نزدیک به هم است.

نتیجه

در این رقابت نمی‌توان برنده را به‌طورقطع مشخص کرد چراکه هر دو خودرو برتری‌ها و ضعف‌هایی نسبت به یکدیگر دارند. به‌عنوان‌مثال ساندرو دارای قوای محرکهٔ بهتر، باکیفیت‌تر و هماهنگ‌تری است و همچنین به دلیل ابعاد بزرگ‌تر، از صندوق بار جادارتر و مهم‌تر از آن فضای پای بیشتر سرنشینان عقب برخوردار است که آن‌را از این لحاظ کاملاً در برابر ۲۰۷ که همچنان از کمبود شدید فضای پای عقب رنج می‌برد، بالاتر قرار می‌دهد؛ اما طراحی ضعیف و کیفیت پایین کابین و سطح تجهیزات کمتر از نقاط منفی رنو ساندرو بشمار می‌روند درحالی‌که پژو ۲۰۷ با طراحی داخلی زیباتر، تجهیزات و آپشن‌های بیشتر و تا حدودی نمای بیرونی زیباتر، در این بخش از ساندرو پیشی می‌گیرد؛ اما کیفیت و هماهنگی نه‌چندان بالای پیشرانه و گیربکس و استهلاک همیشگی موتورهای پژو نیز ۲۰۷ را در این بخش در پس ساندرو قرار می‌دهد؛ بنابراین با توجه به مزایا و معایبی که در بالا ذکر شد، انتخاب یکی از این دو هاچ‌بک بیشتر به سلیقه و خواسته‌های خریداران بازمی‌گردد. البته در این رنج قیمت دو هاچ‌بک دیگر یعنی برلیانس H320 و ام‌وی‌ام ۳۱۵ هم وجود دارند که نظر بسیاری را به‌سوی خود جلب کرده‌اند.

مشخصات فنی