سیستم نورپردازی خودرو چیست؟

0

 

سیستم نورپردازی خودرو چیست؟

قسمتی از خودرو که شامل نور و سیستم هشدار‏دهنده است و در قسمت جلو، بغل و عقب خودرو قرار گرفته‏اند. هدف این سیستم این است که نور کافی را برای راننده در هنگام تاریکی ایجاد کند تا بتواند دید خودرو را افزایش داده و اطلاعاتی در رابطه با موقعیت خودرو از نظر اندازه، مکان قرار‏گیری، سوی حرکت و قصد راننده در رابطه با تغییر مسیر و سرعت حرکت را نشان دهد.

 

رنگ نور ساطع شده

نوع و میزان رنگ نور ساطع‎شده از چراغ خودرو، توسط مرکز راهنمایی و رانندگی مجمع وینا در سال ۱۹۴۹ برای اولین بار بصورت استاندارد ارائه شد و سپس در سال ۱۹۶۸ در مرکز راهنمایی و رانندگی مجمع سازمان ملل به صورت کلی مشخص شد. اما با چند اسثناء جهانی و منطقه ای، مشخص شد که چراغ های عقب، رنگ قرمز، چراغ های بغل و هشدار‎دهنده، رنگ زرد یا نارنجی، چراغ های جلو، رنگ سفید یا رنگ انتخابی زرد، ساطع کنند و به استثناء رنگ چراغ خودروهای اورژانسی هیچ رنگ دیگری نباید استفاده شود.

 

نور جلوی خودرو

نور جلوی خودرو توسط چراغ جلو که متشکل از نور بالا و پایین می باشد تآمین می شود، که چراغ های مه شکن و چراغ راهنما نیز این مجموعه را کامل می کند.

 

چراغ جلو

این چراغ که در قسمت جلوی خودرو قرار گرفته و هدف آن روشن کردن مسیر جلوی خودرو در هنگام تاریکی و یا بارش باران و برف می باشد. در اکثر مواقع در زبان انگلیسی استفاده از واژه “نور جلو” بجای “چراغ جلو” مرسوم می باشد، در صورتیکه واژه چراغ جلو از نظر فنی صحیح می باشد و واژه نور جلو، به نور ساطع شده از چراغ جلو خودرو اشاره می کند. چراغ جلو می تواند بر روی یک دوچرخه (با یک باتری و یا ژنراتور الکتریکی کوچک)، و بسیاری از وسایل نقلیه دیگر همچون هواپیما و قطار که چراغ جلو مختص به خود را دارند، قرار گیرد.

 

چراغ عقب

در هنگام تاریکی شب، نمای عقب خودرو توسط چراغ عقب خودرو نمایان می‎شود، به چراغ عقب، چراغ خطر و نور عقب نیز می‎گویند. چراغ‎های عقب می‎بایست نور قرمز ساطع کنند و طوری ساخته شده باشند که در زمانی که چراغ جلو خودرو روشن است، آنها نیز روشن شوند. چراغ ترمز ممکن است در داخل چراغ عقب تعبیه شود و یا بصورت مجزا در عقب خودرو قرار بگیرد. در حالت اول، چراغ ترمز نور قرمز کم‏رنگ‏تر و چراغ عقب نور قرمز تیره‏تری از خود ساطع می‎کنند. چراغ‎های ترمز و عقب ممکن است به‎صورت جداگانه عمل کنند و یا نور ساطع شده از آنها توسط یک لامپ دو شدت تآمین شود. مقررات جهانی برای دو رنگ قرمز تیره و روشن، کمترین نسبت شدت را در نظر گرفته‎اند که در این صورت، نور چراغ ترمز هیچگاه با نور چراغ عقب اشتباه استنباط نخواهد شد.

 

نور پایین

چراغ نور پایین ( نور کم یا نور عبور) ، نور کافی برای دید جلو و اطراف خودرو را فراهم می‎کند، بدون اینکه با نور خیره شونده، مانع دید راننده مقابل شود. کاربرد این نور، روشن کردن مسیر جاده در زمانیست که سایر وسایل نقلیه در مقابل شما قرار دارند. مقررات جهانی ECE برای چراغ جلو، نوری را تعیین کرده است که با داشتن Cut off تند و نامتقارن، از خیره شدن نور زیاد به چشم راننده مقابل جلوگیری می‎کند. در استاندارد SAE آمریکای شمالی در FMVSS/CMVSS108 بر کنترل نور خیره شده کمتر تاکید شده است.

 

نور اصلی

چراغ نور اصلی ( نور رانندگی، بالا یا نور کامل) نوری شدید با محور مرکز نور ساطع می کند که بسیار خیره کننده می باشد. از همین رو، این نور تنها مناسب استفاده در زمانی است که خودرو به تنهایی در جاده در حال حرکت است، زیرا که این نور در چشم راننده مقابل خیره شده و او دید کافی نخواهد داشت. مقررات جهانی ECE شدت نور بیشتری را برای چراغ نور بالا به نسبت مقررات آمریکای شمالی مجاز کرده است.

 

چراغ مه‏ شکن

چراغ مه شکن جلو، نوری گسترده و میله شکل که Cut Off تندی دارد ساطع کرده و رنگ نور چراغ مه شکن می تواند سفید و یا زرد باشد . این چراغ باید زمانی استفاده شود که خودرو با سرعت کم در حال حرکت است و شرایط جوی باران، برف، مه و گرد و غبار وجود دارد تا نور هدایت شده به سمت سطح جاده را افزایش دهد. از همین رو، این چراغ ها اغلب به جای چراغ جلو استفاده می شوند، زیرا نور ساطع شده از مه و برف را کاهش می دهند، اگرچه که استفاده چراغ مه شکن بدون چراغ نور پایین با قوانین مغایرت دارد. زمانی که دید راننده به اندازه زیادی پایین نباشد، استفاده از چراغ مه‏شکن ممنوع می باشد، ( برای مثال در انگلستان)، زیرا نور خیره کننده به چشم راننده مقابل برخورد می کند و همچنین در شرایطی که جاده خیس باشد، دید خود راننده نیز به علت نور بیش از حد پیش زمینه، کاهش می یابد. به دلیل برخی از تصورات غلط مانند اینکه، رنگ چراغ مه شکن حتما باید زرد باشد و در عوض هر نور سفید رنگی چراغ نور بالا است، کاربرد چراغ مه‎شکن و چراغ نور بالا معمولا به اشتباه تفسیر می شوند. خودروسازان و بازار قطعات خودرو و تامین کنندگان لوازم خودرو معمولا به این دو چراغ بصورت جایگزین اشاره می کنند. در اکثر کشور ها، بدلیل نبود شرایط جوی مه‏آلود، الزام زیادی برای استفاده از این چراغ وجود ندارد در نتیجه روشن کردن این چراغ تنها جنبه ظاهری دارد و اغلب به عنوان چراغی جایگزین و یا برای زیبایی بیشتر مورد استفاده قرار می‏گیرند. تحقیقات نشان می دهند که در آمریکای شمالی، بیشتر افراد در هوای عادی بیشتر از هوای بارانی از چراغ مه‏شکن استفاده می‏کنند.‏

 

چراغ راهنما

در برخی از خودروها، چراغ راهنما، هنگامی که خودرو در حال تغییر مسیر است به جهت حرکت خودرو، نور بیشتری توزیع می کنند که این نور بیشتر، با چراغ راهنما فعال می شود و به صورت پیوسته نور توزیع می کند و از طرف دیگر این چراغ ها هنگامی که خودرو به سمت عقب حرکت می کند روشن می شوند مانند چراغ خودروهای کروت و ساب. استاندارد فنی آمریکای شمالی برای چراغ‎های راهنمای جلو همچون چراغ‏های راهنمای جانبی، قوانینی معین کرده‎اند. در مقررات ECE به صورت سنتی، چراغ‎های راهنما ممنوع اعلام شده بودند اما اخیراً مقررات جدید، استفاده از چراغ راهنما را تنها زمانی که خودرو سرعت کمتر از ۴۰ کیلومتر در ساعت دارد، مجاز می‏دانند.

 

چراغ موقعیت جلو

نمای ظاهر شده از یک خودروی ایستاده در هنگام شب توسط چراغ موقعیت جلو مشخص می‏شود، که با نام‎های “چراغ پارک” در آمریکای شمالی، “چراغ جانبی جلو” در انگلستان و در نواحی دیگر با عنوان “چراغ موقعیت” یا “چراغ شهر” شناخته می‎شود. برخلاف واژه انگلیسی “چراغ موقعیت”، این چراغ با چراغ راهنمای جانبی که در زیر به توضیح آن می پردازیم متفاوت است. در آمریکای شمالی، رنگ نور ساطع شده از چراغ موقعیت، سفید یا زرد و یا نارنجی است اما در بیشتر نقاط دنیا رنگ نور این چراغ باید سفید باشد. واژه چراغ شهر از عمل منسوخ شده، استفاده از این چراغ ها در شهرهایی مثل مسکو، لندن و پاریس به جای چراغ جلو در هنگام شب، گرفته شده است. اکنون در بیشتر کشورها استفاده از این چراغ در هنگام رانندگی ممنوع می‎باشد مگر در صورتی‎که چراغ جلو نیز روشن باشد.

 

چراغ رانندگی

واژه “چراغ رانندگی” از زمانی شکل گرفت که اولین خودروها در هنگام شب به حرکت درآمدند، که در آن زمان به ندرت پیش می آمد که خودرویی در مقابل وجود داشته باشد. تنها زمانی که دو خودرو از مقابل هم عبور می کردند واژه “نور عبور” و یا “نور پایین” استفاده می شده است. واژه نور کامل به عنوان نور رانندگی شناخته می شد و این واژه ها را هنوز نیز می توان در مقررات ECE پیدا کرد که تفاوتی برای چراغ اولیه (الزامی) و کمکی ( اختیاری) خودرو قائل نشده است.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.