تاریخچه رنگ خودرو
تاریخچه رنگ خودرو ،تعریف رنگ ،انواع رنگ ،رنگ چیست ،رنگ های گرم ،قیمت رنگ آمیزی خودرو ،رنگ های سرد و گرم در نقاشی ،نقاشی با رنگ های سرد ،معنی رنگ
وقتی خودرویی را می‌خرید، اولین چیزی که شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، رنگ آن است.
تمامی سازندگان، ویژگی‌های خودروی تولیدی‌شان را فهرست‌وار در اختیار مشتریان قرار می‌دهند اما تمام این ویژگی‌ها پس از نگاه اول خریدار به خودرو مدنظر قرار می‌گیرند.
این نکته کلیدی، مهمترین دلیل اختصاص هزینه‌ای قابل توجه به سالن رنگ یک کارخانه خودروسازی است زیرا خودروسازها می‌دانند «رنگ» کلید فروش خودروست.
تاریخچه
تاریخچه رنگ خودرو به یک قرن پیش برمی‌گردد. اگرچه انسان روکش دهی سنگ، چوب و فلز را هزاران سال قبل تجربه کرده است اما روکش دهی وسیله نقلیه موتوری به کمتر از چند سال پس از تأسیس کمپانی فورد توسط هانری فورد برمی‌گردد.
روکش‌های اولیه خودرو لاکی بودند که از زمان قدیم نیز در صنایع دیگر استفاده می‌شدند. بیش از ۲۰ سال پیش لاک‌های خودرو توسط برس روی بدنه اعمال می‌شد سپس با سمباده صاف و بعد از آن پولیش می‌شد تا سطحی صیقلی به دست آید که این فرایند برای هر خودرو چند هفته به طول می‌انجامید. به دلیل محدودیت مواد و فرایند، خودروهای ابتدایی از نظر رنگ متنوع نبودند و به همین دلیل هانری فورد گفته بود «شما می‌توانید ماشینی با رنگ دلخواه داشته باشید؛ مشروط بر این که آن رنگ سیاه باشد.» لعاب‌های خودرو در دهه ۳۰ مقدار زیادی مواد جدید و روکش‌هایی شامل رزین آلکید که برای روکش دهی مناسب تشخیص داده شده بودند، ساخته شدند که «لعاب کوره‌ای» نام گرفتند.
فایده لعاب کوره‌ای آن است که می‌تواند با ضخامت بیشتری اعمال شود و به عبارت دیگر هزینه کمتری دارد. این سیستم نیز مانند روش‌های قبلی نیازمند روکش‌های چندلایه و استفاده از سمباده بین لایه‌ها بود اما در روش جدید زمان به شدت کاهش می‌یافت و عمل روکش دهی با اسپری انجام می‌گرفت (در این دوره گان‌های مخصوص اسپری به روش اتمایز تکمیل شد) و این روش تا ۱۹۵۰ ادامه یافت.
آکریلیک‌های دما بالا اواسط دهه ۵۰ جنرال موتورز ـ رقیب فورد ـ شروع به فعالیت در خصوص فرایند جدیدی به نام «Reflow» کرد. فرایند مذکور از رنگ بر پایه رزین آکریلیک آغاز شد که حلال‌هایش بعد از اعمال روی بدنه می‌توانست به سرعت تبخیر شود و سطح آن صاف و یکدست گردد و سپس به آن حرارت دهند. در مقایسه با لعاب‌های کوره‌ای، براقیت آن کاهش یافت اما فرایند سریع‌تر و کارآمدتر بود. دیگر خودروسازان نیز از روش جنرال موتورز پیروی کردند. بازگشت به روش فورد بیشتر مردم، خودروهای درخشان و براق را دوست دارند و این اولین چیزی است که در خودرو به چشم می‌آید. در سال ۱۹۶۰ کمپانی فورد این نکته را فهمید و به سراغ روش‌های کوره‌ای رفت که در آنها از رنگ‌های کوره‌ای استفاده می‌شد. فورد با تیمی که لعاب‌های کوره‌ای را ساخته بودند همکاری کرد این محصول با براقیت بالا می‌توانست برای اصلاح پایداری رنگ «Over Cure» شود این روش تا دهه ۷۰ در سراسر دنیا استفاده می‌شد.
ژاپن وارد بازار می‌شود وقتی در دهه ۷۰ مشکل بنزین و سوخت به وجود آمد، کم مصرف بودن خودروهای ژاپنی باعث افزایش حضورشان در امریکای شمالی شد و محصولات جدید ژاپنی سهم بازار قابل توجهی را به دست آوردند. در این دوره، خودروسازهای ژاپنی و اروپایی به استفاده از سیستم‌های رنگ آمیزی دولایه با استفاده از رزین آکریلیک مبادرت ورزیدند و این روش به سرعت گسترش یافت.
رقابت؛ محرک توسعه اواخر دهه ۷۰ تعداد تأمین کنندگان رنگ به چند صد مورد رسید؛ به طوری که شدت رشد محصولات جدید با نام DUPONT, BASF, PPG حیرت انگیز بود. ارائه محصولات جدید و ابتکاری به خودروسازان اجازه می‌داد بهترین فرایند و محصول را انتخاب کنند. در آن زمان سیستم‌های رنگ چندلایه زیبا و عالی که امروز می‌شناسیم تا حد زیادی برپایه تجربه استوار بودند و هدف از آنها اصلاح براقیت و عمق تصویر بود.
در سال ۱۹۷۸ سیستم استفاده از فرایند رنگ آمیزی چندلایه کامل شد که البته دوام و پایداری نداشت. خراب شدن لایه شفاف در سیستم‌های اولیه بعد از دو تا سه سال مشکلی همگانی بود. برای این که خودروسازان امریکایی از این سیستم رنگ مطمئن شوند، ده سال صرف توسعه آن شد. با توجه به این که امریکایی‌ها خودرویشان را پنج سال نگهداری می‌کنند، پایداری و استحکام رنگ پنج سال بود. دولت وارد میدان می‌شود اواخر دهه ۸۰ و ۹۰ خودروسازان و سازندگان رنگ تغییرات عمده‌ای را شاهد بودند. نگرانی در خصوص مواد تشکیل دهنده رنگ و روش‌های اعمال و تأثیرات آن بر کره زمین باعث دخالت دولت (امریکا) شد.
در پاسخ به این نگرانی، صنعت نیز به دنبال کاهش مواد فرار آلی رفت.
قوانین جدید در برگیرنده محتوا و نحوه اعمال رنگ روی بدنه بود و دولت میزان مجاز مواد فرار آلی را به شدت کاهش داد.
برای مقابله با چالش VOC کمتر، صنعت رنگ ترکیبات یورتان و پلی یورتانی را که امروزه به خوبی آنها را می‌شناسیم، معرفی کرد. نمونه‌های اولیه یورتان و پلی یورتان، دارای شکست‌های زودهنگام زیادی بودند و توسط مواد شیمیایی متداول نظیر واکس‌ها و پولیش‌های حاوی مواد نفتی، آسیب جدی می‌دیدند. این مشکل، بحث و گفت و گوهای بسیاری را در مورد مراقبت از خودرو ایجاد و صنعت رنگ را ناگزیر از فعالیت برای رفع آن کرد. امروزه سیستم‌های رنگ اغلب برپایه آب، چند مرحله‌ای، با لایه شفاف و به طور کلی بهتر از هر زمان دیگرند. این سیستم شفافیت، وضوح تصویر و براقیت بالایی ایجاد کرده و در یک کلام از کلاس بالاتری برخوردار است و وقتی درست و خوب نگهداری شود برای مدت زمان طولانی کیفیت خود را حفظ خواهد کرد.