از بنز تا فراری با سیاوش خیرابی + عکس و بیوگرافی

پشت فرمان می نشیند و آرام رانندگی می کند.قوانین را رعایت می کند.زیاد اهل تغیر لاین و گاز دادن نیست.به ماشینش احترام می گذارد و هوایش را دارد.وقتی بحث ماشین بازی به میان می آید از پرایدش می گوید که اولین ماشینی بود که بعد از دریافت گواهینامه خرید. عاشقانه آن پراید نقره ای مدل ۸۳ را  دوست داشت.این روزها بنز و فراری و سورنتو هم سوار می شود ولی دلش هنوز با همان پراید است و می گوید روزگار با ان ماشین خوش تر بود .خاطراتش را با آن ماشین به یاد می آورد و تاکید می کند که تمام لحظه هایی که پشت آن می نشست بهترین روزهای عمرش بود.

رانندگی را روی پای پدرم یاد گرفتمرانندگی رو روی پای پدرم یاد گرفتم.نشستم روی پاهایش و فرمان را به دست گرفتم.همان اول راه خاموش کردم.اخر کسی نبود بگوید بچه چرا نمی روی پی اتاری بازیت.نمی دانید چقدر عاشق رانندگی بودم.آن روزها دلم می خواست پدرم را از فرمان ماشین دور کنم و خودم به تنهایی پشت رل بنشینم  اما هر کلکی که می زدم نمی شد. بعد ها که دیگر بزرگ شدم و بحث گواهینامه شد با رنجروور رانندگی را یاد گرفتم.دیگر می توانستم به بهانه تمرین خودم پشت فرمان بنشینم.سال ۸۴ بود که موفق شدم گواهینامه بگیرم.دو بار آیین نامه را رد شدم.سر حق تقدم که می شد مشکل پیدا می کردم.نمی دانم چرا ، اما نمی دانستم تقدم با کدام ماشین است.فکر نکنید امروز مشکل دارم.آن روزها مشکل داشتم.

پراید عزیزم
اولین ماشینی که خریدم یک پراید نقره ای مدل ۸۳ بود، خوب به یاد دارم سال ۸۴ با پنج میلیون خریدارش شدم.اولین ماشینی بود که خودم خریدم .نه اینکه ماشین های دیگرم را خودم نخریدم اما چون آن روزها بچه بودم و پول آنچنانی نداشتم برایم خیلی عزیز بود.به خاطر همین اگر امروز هم بپرسید کدام ماشینت را بیشتر دوست داری می گویم همان پرایدی را که سال ۸۴ خریدم.آنقدر با آن خوش می گذراندم که نگو و نپرس.بهترین مسافرت های عمرم را با آن رفتم.چه شمال هایی که با هم نرفتیم.کلی به سر و رویش می رسیدم.از واکس لاستیک بگیر تا ضبط و باند و …راستش را بخواهید به سایر ماشین هایم انقدر که به این ماشین رسیدم توجه نداشتم.

بدترین تصادف عمرم
بدترین تصادفی که داشتم هم با همین پراید عزیز تر از جانم بود.تصادف سختی بود.در محله سعادت آباد یک کوچه بود که رفت و آمد در آن سخت بود تا به خودم آمدم دیدم با یک ماشین دیگر شاخ به شاخ شدم .نصف ماشین جمع شد.یک هفته پس از تصادف من آن کوچه را یک طرفه کردند.انقدر دلم سوخت که نگو .انگار دلشان می‌خواست ماشین من جمع شود و بعد طرحی برای آن کوچه بریزند.کلی دلم گرفت زمانی که دیدم ماشینم له شد و هیچ کاری از دستم بر نمی آمد

من و ماشین بازی هایم

تا اواخرسال ۸۴ آن ماشین پراید را داشتم .خواستم برای سال جدید ماشین جدید بگیرم.یک پژو ۲۰۶ تیپ دو خریدم.رنگ اش سفارشی بود .طوسی متالیک.به یاد دارم آن روزها با ۱۴ میلیون خریدم.تو دوزی اش چرم بود و به دلم انقدر نشست که هوایش را داشتم اما نه به اندازه پراید نقره ای ام.دیگر ماشین عوض نکردم تا اینکه سر کار پژمان بازغی اصرار کرد که ماشین ام را باید عوض کنم.با بازغی رفتیم و یک سورنتو قهوه ای خریدم.این قضیه برای ۲ سال پیش بود .زمان  پخش فاصله ها هم یک فراری زرد آوردم .درست تابستان دو سال پیش بود.شاید خودم زیاد دنبال اینکه ماشینم را عوض کنم نبودم اما دوستانم می گفتند چون دیگر چهره ات مشهور شده، باید ماشین خوب سوار شوی. به هر حال من که ماشین باز نبودم افتادم روی دور ماشین بازی.به فکرم رسید که یک ماشین خیلی خوب گذر موقت بیاورم.در هر حال من بنز را دوست دارم‌.ماشین بسیار قوی است.

نظیرش را ندیده بودم