مطالعات نشان می‌دهد که بسیاری از رانندگان نیروی ترمزی کافی را در مواقع اضطراری به دلیل عدم وجود تجربه اعمال نمی‌کنند، یعنی از تمام پتانسیل ترمزی خودروی خود به دلیل عدم فشار کافی بر روی پدال ترمز، استفاده نمی‌شود.

افزایش توان و سرعت خودروها به‌علاوه افزایش حجم ترافیک سازندگان خودرو را به این فکر انداخت که چگونه می‌توان بین توان ترمزی و عملکرد بهتر خودرو تعادل برقرار کرد. با پیشرفت علم مکاترونیک و الکترونیک سرعت عمل کردن قطعات مکانیکی در شرایط اضطراری بیشتر شد.

سیستم دستیار ترمز چگونه کار می‌کند؟

برای پاسخگویی به این سؤال، نگاهی به ترمزگیری در حضور مانع بدون وجود سیستم دستیار ترمز بیندازیم. راننده از ترمزگیری ناگهانی راننده جلویی غافلگیر می‌شود. بعد از لحظه‌ای وارد شدن شوک به راننده، او شرایط و نحوه ترمزگیری را درک می‌کند. ممکن است راننده به دلیل اینکه تا کنون در شرایط این چنین بحرانی قرار نگرفته باشد نداند که چه میزان ترمزگیری لازم است. احتمالاً پدال ترمز را به‌اندازه‌ای که باید فشرده شود، فشار نمی‌دهد. به تبع آن، قسمتی از نیروی عظیم ترمزی به چرخ‌ها انتقال داده نمی‌شود و مسافت ترمزی افزایش پیدا می‌کند. در نهایت وسیله نقلیه مورد نظر در زمان مناسب توقف کامل ندارد.

بر اساس سرعت فشردن پدال و نیروی وارده به آن سیستم دستیار ترمز میزان فوریت ترمزگیری را تشخیص می‌دهد. سیستم دستیار ترمزگیری فشار ترمزی را همزمان با عملکرد ترمزهای ضد-قفل برای جلوگیری از قفل شدن چرخ‌ها، افزایش می‌دهد. از این طریق بیشترین نیروی ترمزی ممکن را که می‌توان بدست آورد را به چرخ‌ها منتقل می‌کنیم تا خط ترمز حداقل شود.

می توان سیستم دستیار ترمز به دو دسته کلی تقسیم‌بندی می‌شود:

1. سیستم دستیار ترمز هیدرولیکی
2. ۲٫ سیستم دستیار ترمز مکانیکی

سیستم دستیار ترمز هیدرولیکی
در سیستم‌های هیدرولیکی دستیار ترمز، فشار ترمزی از جریان برگشت پمپ سیستم‌های ABS/ESP تأمین می‌شود.
قطعه اصلی و مرکزی در سیستم دستیار ترمز واحد کنترل هیدرولیکی است که واحد کنترل ABS و جریان پمپ برگشتی را یکپارچه می‌کند. ارسال‌کننده فشار ترمزی در واحد هیدرولیکی، سنسورهای سرعت و سوییچ چراغ‌های ترمز به سیستم دستیار ترمزگیری سیگنال مخابره می‌کنند تا شرایط اضطراری را شناسایی نمایند.

فشار در سیلندر ترمز به‌وسیله عملگرهایی افزایش می‌یابد که شامل سوپاپ در واحد هیدرولیک و جریان پمپ برگشتی از TCS/ESP می‌باشند.

عملکرد سیستم دستیار ترمز به دو قسمت تقسیم می‌شود:

1. قسمت اول: شروع مداخله سیستم دستیار ترمزگیری
2. قسمت دوم: پایان مداخله سیستم دستیار ترمزگیری

اگر شرایط بحرانی شناسایی شود دستیار ترمزگیری فشار ترمزی را افزایش می‌دهد. محدوده عملکرد ABS پس از اعمال افزایش فشار به‌طور فعال، به‌سرعت فرامی‌رسد (سیستم ترمز ضد قفل عمل می‌کند).

فاز اول:
وظیفه سیستم دستیار ترمزگیری افزایش فشار ترمزی در کمترین زمان ممکن است. عملکرد ABS که از لغزش چرخ‌ها جلوگیری می‌کند افزایش فشار را محدود می‌کند تا زمانی که حد نهایی قفل شدن چرخ‎ها به ما اجازه می‌دهد. این بدان معنا است که در این زمان ABS هم وارد عمل می‌شود تا افزایش فشار دستیار ترمزگیری از حد معینی فراتر نرود.

فاز دوم:
اگر راننده فشار روی پدال ترمز را کم کند، شرایط Trigger ارضاء نمی‌شود. سیستم دستیار ترمز شامل شرایط اورژانسی است که به فاز دوم منجر شود. اکنون فشار در سیلندر ترمز slave با فشار پدال راننده سازگار است. انتقال از فاز اول به دوم بسیار نرم و بدون شوک انجام می‌شود. در واقع سیستم دستیار ترمز سهم خود را از فشار نسبی ایجادشده کاهش می‌دهد تا فشاری که به چرخ‌ها وارد می‌شود برابر فشار زیر پای راننده بر روی پدال ترمز باشد. زمانی که سهم این سیستم به صفر رسید، ترمزگیری معمولی و مرسوم در دستور کار قرار می‌گیرد. [دانلود ویدئو]

[jwplayer mediaid=”۷۹۳۳۰″]