با هواپیمای بویینگ ۷۵۷ آشنا شوید + عکس
موفقیتهای بویینگ ۷۴۷ در مسیرهای طولانی و ۷۲۷ در پروازهای کوتاه به حدی بود که بویینگ را به فکر هواپیمای جدیدی انداخت تا بتواند دست مشتریان خود را برای انتخاب هواپیما و گستردگی ناوگان بازتر کند.
۷۲۷ پرفروشترین جت تجاری دهه ۶۰ میلادی به حساب میآمد از این رو بویینگ به فکر ارائه مدل جدیدی از هواپیماهای باریک پیکر افتاد، دو ایده به فاز نهایی تحقیقات رسیدند:
تغییرات در طراحی بویینگ ۷۲۷: با توجه به محبوبیت ۷۲۷ بویینگ در نظر داشت تا مدل ۳۰۰-۷۲۷ را بسازد هواپیمایی که ابعادی بزرگتر از دو مدل ۱۰۰ و ۲۰۰ این هواپیما داشت و میتوانست تعداد مسافر بیشتری را جابهجایی کند.
طراحی جدید ۷N7: ایده دوم طراحی هواپیمای جدیدی بود که با داشتن دو موتور میتوانست بیشتر مورد اقبال شرکتهای هواپیمایی قرار گیرد.
اگرچه که ایده اول برای بویینگ راحتتر و کم هزینهتر بود (چرا که نیازی به طراحی مجدد قسمت دم نبود و سیستمهای مشابه بسیاری بین مدلهای یک خانواده وجود دارد) و حتی سفارشاتی نیز برای مدل جدید ۷۲۷ به بویینگ تسلیم شده بود، اما ایده دوم مورد نظر قرار گرفت چرا که دست بویینگ را برای جلب نظر شرکتهای هواپیمایی در طیف بیشتر هواپیما بازتر میکرد، علاوه بر این طراحی مجدد باعث میشد که با استفاده از مواد جدید و روشهای نوین ساخت و تولید هواپیما بازده بیشتری داشته باشد و این عاملی بود که خریداران را ترغیب به انتخاب هواپیمای جدید میکرد.
بویینگ ۷۵۷
انتخاب ساخت هواپیمای جدید توسط بویینگ چند دلیل دیگر نیز داشت، استفاده از دو موتور توربوفن با نسبت کنارگذر بالا، استفاده از تکنولوژیهای نوین در کاکپیت، وزن کمتر، آیرودینامیک بهبود یافته و کاهش هزینههای عملیاتی هواپیما که همه این موارد منجر به افزایش بازده و به طبع بالا رفتن سود شرکتهای هواپیمایی میشد.
مصرف بهینه سوخت یکی از عواملی بود که به شدت در هنگام طراحی بویینگ ۷۵۷ بر روی آن تمرکز شد، در همین راستا موتورهای جدید طوری طراحی شدند که ۲۰% مصرف سوخت کمتری داشته باشند و آیرودینامیک هواپیما نیز بصورت مستقل ۱۰% به کاهش مصرف سوخت کمک میکرد. (به نسبت هواپیمای بویینگ ۷۲۷)
در ابتدا موتور RB211 رولزرویس برای قدرت بخشی به ۷۵۷ انتخاب شد که ۳۷۴۰۰ پوند فورس تراست تولید میکرد ایسترن ایرلاینز و بریتیش ایرویز که از اولین کاربران این هواپیما بودند از این موتور استفاده کردند که منجر به اولین استفاده از موتور غیر آمریکایی بر روی یک هواپیمای بویینگ شدند، البته که بعدها سفارشات شرکت هواپیمایی دلتا با موتور پرت اند ویتنی PW2037 تحویل داده شد که ۳۸۲۰۰ پوند فورس نیرو تولید میکند.
در زمان طراحی نیز شرکت جنرال الکتریک موتور CF6-32 خود را برای استفاده روی این هواپیما پیشنهاد داده بود اما از این موتور به دلیل بازده پایین روی بویینگ ۷۵۷ استفاده نشد.
اولین پرواز بویینگ ۷۵۷ در ۱۹ فوریه ۱۹۸۲ انجام شد و شرکت هواپیمایی ایسترن در یک ژانویه ۱۹۸۳ به اولین شرکت هواپیمایی تبدیل شد که از این هواپیما استفاده کرده است. در سال ۱۹۸۷ مدل ترابری این هواپیما وارد خدمت شد و در ۱۹۸۸ مدل کومبی (combi) وارد آسمانها شد.
عبارت combi از combination گرفته شده که عبارت است از هواپیماهایی که علاوه بر مسافر بخشی از فضای کابین برای جابهجایی بار اختصاص یافته است، در نظر اول شاید این نکته به ذهن بیاید که همه هواپیماها علاوه بر مسافر قادر به حمل بار نیز هستند اما باید عنوان کنیم هواپیماهای مدل combi از درهای مخصوص بزرگی استفاده میکنند که قادر به حمل بار با ابعاد بزرگ نیز باشند ضمن اینکه کابین مسافران دارای ویژگی خاصی است که میتواند به سرعت به یک بخش حمل بار تبدیل شود.
اگرچه که در ابتدا ۷۵۷ برای پروازهای کوتاه مد نظر بود اما با اخذ مجوز ETOPS که برای پروازهای عبوری از اقیانوس لازم است این هواپیما در مسیرهای طولانی آمریکا به اروپا نیز مورد استفاده قرار گرفت.
مشخصات:
فاصلهی نوک دو بال: ۳۸٫۱ متر
طول: ۴۷٫۳ متر
ارتفاع: ۱۳٫۶ متر
ظرفیت مسافر: ۲۸۹ نفر
بیشینهی سرعت: ۰.۸۶ ماخ (۹۱۲ کیلومتر بر ساعت)
محدودهی پرواز: ۷۲۷۸ کیلومتر
انواع
۷۵۷-۲۰۰
مدل پایه این هواپیما است که با دو چیدمان متفاوت درهای هواپیما ارائه شد، هر دو مدل سه در را در هر طرف بدنه هواپیما داشتند اما در یکی از مدلها در چهارمی با اندازه کوچکتر در انتهای بال قرار داشت که برای شرایط اضطراری مورد استفاده قرار میگرفت.
این مدل از بویینگ ۷۵۷ میتواند حداکثر ۲۳۹ صندلی داشته باشد و ۷۱۳۰ کیلومتر پرواز کند.
۷۵۷-۳۰۰
مدل کشیده شده ۷۵۷ است که حدود ۸ متر از مدل ۲۰۰ طویلتر است، این مدل بزرگترین هواپیمای دو موتوره تک راهرو ساخته شده است که در سال ۱۹۹۹ وارد آسمانها شد.
افزایش طول هواپیما باعث شد که ظرفیت هواپیما به ۲۹۵ مسافر برسد اما به دلیل عدم افزایش حجم مخزن سوخت هواپیما برد آن به شدت کاهش پیدا کرد و بردی معادل ۶۲۹۰ کیلومتر را دارد.
افزایش طول هواپیما منجر به سخت شدن کنترل هواپیما در حین فرود و تیکآف میشود از همین رو برای جلوگیری از عدم برخورد قدم انتهایی هواپیما با زمین از وسیلهای به نام tailskid روی این هواپیما استفاده شده است.
این وسیله در قسمت انتهایی بدنه و زیر دم نصب میشود تا درصورت احتمال برخورد بدنه با زمین از آن محافظت کند، از آنجایی که تعویض این قطعه آسانتر و کم هزینهتر از تعمیرات بدنه است از این قطعه استفاده میشود.
علیرغم اینکه این مدل بزرگتر از مدل ۲۰۰ است اما فقط نسخه تجاری آن ساخته شد و مدلهای کمبی و کارگوی ساخته شده از ۷۵۷ همگی از مدل ۲۰۰ بودند.
۷۵۷ غیرتجاری
هزینههای عملیاتی کم، برد مناسب، ظرفیت بالا و … باعث شد تا کشورها علاوه بر استفاده از این هواپیما در بخش تجاری علاقمند به استفاده از این هواپیما در دیگر بخشها نیز شوند.
نیروی هوایی مکزیک اولین اپراتور غیر تجاری این هواپیما بود که در نوامبر ۱۹۸۷ یک ۷۵۷ اختصاصی(VIP) را تحویل گرفت.
استفاده به عنوان بستری برای آزمایشات نیز از دیگر موارد استفاده از این هواپیما بود، ناسا از این هواپیما در تست سیستم ARIES که مربوط به ایمنی پرواز است استفاده کرد و بویینگ از این هواپیما را در آزمایشهای تست شبیهساز پرواز با جنگنده F22 رپتور، بررسی کروگر فلپ و جریانهای آرام حول آن و سیستم کنترل جریان استفاده کرد.
مهمترین استفاده غیر تجاری از بویینگ ۷۵۷ را اما نیروی هوایی ارتش ایالات متحده آمریکا انجام داد جایی که چهار فروند بویینگ ۲۰۰-۷۵۷ VIP را تحت عنوان C32A برای ماموریتهای جابهجایی رئیس جمهور، معاون اول، وزیر امور خارجه و مقامات عالی کشور اختصاص داد.
این مدل تغییر یافته دارای مرکز ارتباطات، اتاق کنفرانس، اتاق جلسات و محل استراحت است و قادر به جابهجایی ۴۵ نفر در قسمت دوم آن است.
پایان راه
از سال ۱۹۷۸که پروژه ۷۵۷ رسما آغاز شد تا سال ۲۰۰۵ تعداد ۱۰۵۰ فروند از مدلهای مختلف این هواپیما تولید و ۱۰۴۹ فروند به مشتریان تحویل داده شد.
در آماری که آگوست ۲۰۲۰ منتشر شد نشان میداد که تعداد ۶۴۲ فروند از این هواپیما کماکان در بخش تجاری در حال پرواز است که نشان میدهد هنوز این پرنده به پرواز خود ادامه خواهد داد.