تاریخچه ورود بنز به بازار ایران +محصولات
بشرکت مرسدسبنز به دلیل کیفیت بالا و مهندسی دقیقی که در تولیداتش به کار میبرد، شهره عام و خاص است. مراکز تحقیقاتی این شرکت از خط تولیدهایش بزرگتر و بیشتر است.
طبق آمار، مرسدسبنز سال ۲۰۱۱ میلادی توانست ۱۰۶٫۵ میلیارد یورو درآمد داشته باشد که از این رقم ۵٫۶ میلیارد یوروی آن، سود خالص بود..
اساساً پیش از آنکه خبری از تولید پیکان در ایران باشد، ایرانناسیونال سابق اتوبوس ۳۰۲ و شرکت خاور کامیون مرسدسبنز را تولید میکردند.
مرسدسبنز پیش از انقلاب ، ۳۰ درصد از سهام موتور سازی تبریز «ایدم» را میخرد. به این طریق قصد داشت با تولیدات ایران بازار قاره آسیا و بخشی از آفریقا را تامین کند.
برخلاف تصور، اولین خودرویی که به ایران وارد شد، یک بنز ۱۷۰ نبود. در حقیقت خیلی پیش از تولید این خودرو مظفرالدین شاه در سال ۱۷۹ طی یکی از سفرهای خود دو دستگاه سواری رنو را با خود به ایران آورده بود. اطلاعات دقیقی درباره چگونگی حضور و واردات اولین مرسدسبنز به بازار ایران در دست نیست ولی گفته میشود نخستین دیدار ایرانیها با تولیدات این شرکت، حدود سالهای ۱۳۲۰ با نسل اول W15 موسوم به ۱۷۰ آن هم در حد سه چهار دستگاه مخصوص دربار قاجار باشد.
به طور حتم اولین واردات انبوه مربوط به اتوبوسهای بود که سال ۱۳۳۲ وارد شده بودند. بعد از آن در دوره پهلوی اول، اینطور به نظر میرسد که سری جدیدتر W136 موسوم به ۱۷۰V بیش از پیش مورد توجه دربار، ثروتمندان و افراد متمول جامعه قرار گرفت. نسخههای لیموزین و کروک این خودرو به عنوان نماد لوکسگرایی غربی شناخته میشد.
اواخر دهه ۳۰ و شاید اوایل دهه ۴۰ میلادی تحولیدر دنیای رابطه بنز و ایران شکل گرفت. چندین دستگاه از مدلهایPonton با کد W120 و W121 با نامهای معروف ۱۸۰ و ۱۹۰ وارد ایران شد. این سری از خودروها به دلیل امکانات خاص چون رادیو و صندلی چرم، بیاندازه با اقبال مشتری مواجه شد. مرسدسبنزهای ۱۸۰ و ۱۹۰ جزو قویترین مدلهای چهار درب خانوادگی این شرکت محسوب میشدند.
کمی بعد در سالهای ۱۳۴۴ به بعد تقریباً همزمان با بازارهای جهانی، عرضه نسخه W110 معروف بهFintailدر ایران نیز آغاز شد. مدلهای ۱۹۰، ۲۰۰ و ۲۳۰ در این ایام پا به خاک ایران گذاشتند. فروش این خودروها فراتر از پیشبینیها بود.
به موازات عرضه این سری، بازرگانان ایرانی واردات مدلهای فوق لوکس W111 را نیز آغاز کردند. این خودرو در زمره نخستین تولیدات Sکلاس مرسدسبنز قرار میگیرد. ۲۳۰S و ۲۳۰SE در این دوره آمدند و ماندند.
در دهه ۴۰ شمسی، ایرانیهایی با درآمد اندک شاید سراغ رنو و ولوو میرفتند. وضعیت مالیاشان که بهتر بود خودروهای آمریکایی چون شورولت، کادیلاک و فورد را میخریدند. خواص نیز فقط سراغ مرسدس میروند.
بعد از فینتیل، دوران طلایی W115 آغاز شد. در اواخر دهه ۴۰ بود که سیل ۲۳۰ها و ۲۴۰ها و ۲۸۰ها روانه ایران شد. از تهران تا شهرستان. شهرت این خودرو به طرز باورنکردنی در حال شیوع بود. بسیاری از افراد معمولی جامعه نیز نخستین بنزی که خریدند این مدل بود.
در همین سالها اگر کسی وضعیت مالی بهتری داشت، سراغ گزینهای چون W108 میرفت. یک لوکس واقعی. نسخه مشهور ۳۰۰SL با آن کیفیت مثالزدنیاش در این تاریخ وارد بازار شد.
با شروع دهه ۵۰ شمسی، مرسدس دیگر یکهتاز کلیه بازارهای جهانی بود. اگرچه در آن ایام جنرال موتورز آمریکا بزرگترین خودروساز دنیا بود ولی ستاره نقرهای آلمان اعتباری بینظیر برای خودش دست و پا کرده بود. ۲۸۰E، ۲۳۰CE، ۲۴۰D و سری کمیاب ۲۸۰TE در این تاریخ به بازار متوسط ایران عرضه شد. در آن سو نسخههای لوکس W116 با نامهای معروفی چون ۲۸۰SE، ۳۵۰SE و نمونه رویایی ۴۵۰SEL نیز زیر پای خواص دیده شد. بد نیست بدانید مرسدسبنز در دهه ۷۰ میلادی از ترمزهای ABS برای خودروهایش استفاده میکرد.
تردیدی نیست که آغازگر دوران مدرن بنز، W124 یا اولین تولیدات کلاس E بود. مرسدسبنز در دهه ۸۰ میلادی از سیستم ۴WD (چهار چرخ متحرک) یا همان دو دیفرانسیل براس Eکلاسهای سری ۴Maticبهره میبرد.
بعد از انقلاب شرایط برای خرید مدلهای لوکس چندان محیا نبود ولی با خروج محصولات آمریکایی از بازار ایران، شرایط برای اروپاییها محیا شد. کم اینکه در دوره جنگ بازار خودروهای ژاپنی و کرهای نیز قدری قوت گرفته بود.
با شروع دهه ۹۰ میلادی، در دورهای که Eکلاسهای ۹۱ و ۹۲ با بهترین کیفیت و امکانات تولید میشدند، کسی رغبتی به خرید آن نداشت. مردم ترجیح میدادند از انواع اوپل کورساها، فولکس گلفها بهره ببرند تا زیر هزینههای کمرشکن نگهداری چیزی چون بنز قرار بگیرند.
روند رو به رشد واردات بنز در سالهای دهه ۷۰، روندی مستقیم را در پی گرفت. مشتری ستاره نقرهای کم شد و فقط آنها که از قدیم بنزسوار بودند و پولش را داشتند سراغش میرفتند.
با بهبود شرایط اقتصادی، مرسدسبنز بر آن شد تا رابطهاش را با بازار پرسود ایران از سر بگیرد. سال ۱۳۸۰ مذاکرات اولیه آغاز شد و سرانجام در سال ۱۳۸۱ شرکت ستاره ایران به نمایندگی از دایلمر (مالک برند بنز) در ایران فعالیت خود را شروع کرد.
در سال ۱۳۸۵ ایران خودروییها توسط زیرمجموعهاشان تاپ خودرو، حتی تولید Eکلاس را نیز در برنامه قرار دادند.
تاپ خودرو ساخت و عرضه دیگر مدلهای این شرکت مانند کامیون، مینیبوس، آمبولانس و خودروی آتشنشانی را نیز در برنامه داشت. آمار نشان میدهد هر خودروی مرسدسبنز Eکلاس در ایران تولید میشد، شامل هزار و ۷۴۴ قطعه منفصله وارد کشور میشد. آن زمان قیمت خودروهای مرسدسبنز Eکلاس بین ۶۰ تا ۱۷۰هزار یورو اعلام شد.
پس از آنکه ایرانخودرو خط تولید مرسدسبنز Eکلاس را جمع کرد، تولید RD و بعدها با اسم دیگرشRoaرا روی همان تجهیزات ادامه داد. این بدان معنا بود که نه ایرانخودرو و نه مرسدسبنز برنامهای برای همکاری مجدد ندارند.
از آن ایام به بعد عرضه رسمی مرسدسبنز متوقف شد ولی نمایشگاهداران و واردکنندگان، جدیدترین محصولات این شرکت را با قیمتهایی کنترلنشده و کهکشانی به بازار عرضه کردند. مشتری مرسدسبنز محدود به افرادی شد که از نظر طبقه اجتماعی غیر قابل مقایسه بودند.
شرکت بنز در ادامه سهام ستاره ایران را در مقابل حدود یک میلیون دلار به ایران خودرو می فروشد و با این کار تولید سواری بنز در ایران رو به خاموشی میرود. سپس، تولید کامیونهایی با ظرفیت بیشتر از ۲۰ تن و سه محور در ایران متوقف میشود.
اواسط سال جاری بود که عنان قیمتگذاری خودرو از دست همه در رفت. از پراید گرفته تا مازراتی. بحران نرخ ارز در تابستان، معضل را دوچندان کرد. دلار، به سختی به دست مشتری واقعیاش میرسید ولی واردکننده با ارز دولتی خودرو میخرید ولی با ارز آزاد آن را در بازار میفروخت. از سویی دیگر انتقادات نسبت به لوکسگرایی و اشرافیت ناگهانی عدهای از مردم، بالا گرفته بود. انواع پورشهها و بنزها و مازراتیها در حالی میآمدند و میرفتند که قیمت خودرویی مثل پراید روز به روز افزایش مییافت. تا اینکه سرانجام در دی ماه سال جاری قانون ممنوعیت واردات خودروهای خارجی با حجم موتور بالای ۲۵۰۰ سیسی ضمانت اجرایی گرفت.